Του Μανώλη Βαρδουλάκη
Το 1998 ψηφίστηκε ο νόμος για την συνένωση των κοινοτήτων και την δημιουργία Δήμων (Καποδίστριας). Τότε καθιερώθηκε (σωστά κατά την γνώμη μου) τα χωριά να εκλέγουν τοπικά συμβούλια για να διαχειρίζονται τις τοπικές υποθέσεις . Δυστυχώς η διαδικασία που επιλέχτηκε (κάθε υποψήφιος Δήμαρχος ήταν αναγκασμένος να βρει εκτός από υποψήφιους Δημοτικούς συμβούλους και τοπικούς ) για την εκλογή των τοπικών συμβουλίων ήταν λάθος με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα , αναφέρω μερικά από αυτά:
Α) Πολύ μεγάλη αδυναμία συγκρότησης ψηφοδελτίων. Κάθε συνδυασμός χρειαζόταν περισσότερα από 120 άτομα για να έχει πλήρες ψηφοδέλτιο .
Β) Επειδή υπήρχαν αξιόλογοι άνθρωποι που είχαν διάθεση να βοηθήσουν τα χωριά τους αλλά δεν ήθελαν να ταυτιστούν με τους υποψήφιους Δημάρχους αυτόματα αποκλειόταν από την διαδικασία της εκλογής .
Γ) Επειδή χρειαζόταν πολλοί υποψήφιοι (σε σχέση με το μέγεθος των χωριών) οι υποψήφιοι Δήμαρχοι αναγκαζόταν πολλές φορές να χρησιμοποιήσουν άτομα που δεν ζούσαν στα χωριά τους , ούτε καν στην ευρύτερη περιοχή πχ. Υποψήφιοι τοπικοί σύμβουλοι στην Κρήτη άτομα που ζούσαν στην Αθήνα .
Δ) Πολλές φορές αναπτυσσόταν μια ιδιόρρυθμη συναλλαγή μεταξύ υποψηφίων Δημάρχων και τοπικών <<παραγόντων>> με αποτέλεσμα να υποφέρουν οι τοπικές κοινωνίες .
Ε) Τα τοπικά συμβούλια εξ αιτίας των παραπάνω συνήθως ήταν εξαρτήματα των Δημάρχων και όχι υπηρέτες των τοπικών κοινωνιών .
ΣΤ) Το σπουδαιότερο κατά την γνώμη μου ήταν ότι οι εκλογές δεν γινόταν στη βάση προγραμμάτων και αξιολόγησης ατόμων αλλά στη σύγκρουση μηχανισμών .
Το 2010 που έγινε η συνένωση των Δήμων το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο λόγω του ότι οι νέοι Δήμοι (Καλλικρατικοί) ήταν πολύ μεγαλύτεροι από τους Καποδιστριακούς.
Το 2018 ψηφίστηκε ο νέος νόμος για τους ΟΤΑ (Κλεισθένης-1) που λύνει το μεγαλύτερο μέρος των παραπάνω προβλημάτων. Διαχωρίζει την εκλογή των συμβουλίων των Κοινοτήτων από τα Δημοτικά συμβούλια και τους Δημάρχους. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και αν χρησιμοποιηθεί σωστά από τους υποψήφιους Δημάρχους και τις τοπικές κοινωνίες θα έχουμε εξαιρετικά αποτελέσματα.
Αυτό σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες μπορούν μόνες τους να φτιάξουν ένα η περισσότερους συνδυασμούς που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και όχι στους εκλογικούς σχεδιασμούς των υποψήφιων Δημάρχων .
Αυτό σημαίνει επίσης ότι ένας υποψήφιος Δήμαρχος δεν θα δαπανήσει τον χρόνο του ψάχνοντας ένα τεράστιο αριθμό υποψηφίων, αλλά θα ασχοληθεί με το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει και τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.
Από όσο γνωρίζω σε δύο εμβληματικά χωριά του Δήμου Γόρτυνας (Γέργερη και Σoκαράς) έχουν προχωρήσει τέτοιες διαδικασίες. Καλό θα είναι να ακολουθήσουν όλα τα χωριά το παράδειγμα τους και οι υποψήφιοι Δήμαρχοι να βοηθήσουν .
Στα Δημοτικά Διαμερίσματα – Κοινότητες της πόλης του Ηρακλείου είναι πρακτικά λίγο δύσκολο (λόγω του μεγέθους των) το εγχείρημα αυτό, αλλά γνώμη μου είναι ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν πρωτοπόροι πολίτες .
